“Vroeger staken de Romeinen tijdens grote (vr)eetfestijnen veren in hun keel, zodat zij na het overgegeven verder konden schransen. Eetstoornissen zijn er altijd al geweest, alleen ons idee daarover verandert met de tijd!”

“Ik had nooit gedacht dat zij een eetstoornis had. Ik zag immers niets aan haar. Ze was een vrolijke meisje dat veel lachte en haar gewicht zag er ook goed uit. Ze was niet extreem mager ofzo. Toen ik haar betrapte overgeven op de toilet voelde zij zich beschaamd en toen vertelde zij dat ze dit al 5 jaar deed. Samen hebben we hulp gezocht. Zo zie je maar weer dat een eetstoornis niet altijd zichtbaar is!”

“Huilend vertelde ze mij dat ze zo graag dun wilde zijn. Ik vroeg haar wat de daar allemaal voor deed. Ze zij dat ze braakte en laxeerpillen gebruikte. Ik vertelde haar dat we hulp moesten zoeken en dat we haar ouders ook moesten informeren. Dat wilde ze in de eerste instantie niet, want ze schaamde zich en voelde zich schuldig. Uiteindelijk heb ik de ouders gebeld. En dat heb ik geweten ook! Pas na twee maanden kwam ze naar mij toe om mij te bedanken.”